ψάθυρμα

-ύρματος, το, ΝΑ

νεοελλ.

1. (γενικά) εύθρυπτη ύλη

2. (ειδικότερα) ξένη ουσία μέσα στη μάζα μετάλλου, η οποία τό καθιστά εύθρυπτο.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ψαθυρός «εύθρυπτος» + κατάλ. -μα].